تا به حال پیش آمده پس از خارج شدن از دنیای افکارتان، با کاغذی خط خطی شده، پر از اشکال در هم و طراحی‌های بدون فکر مواجه شده باشید؟
از سنین کودکی، ترسیم یکی از پناهگاه‌های اصلی انسان است.
نه تنها در دنیای پرسرعت امروز، بلکه از زمان انسان‌های نخستین، از هنر به عنوان یکی از راه های اصلی برقراری ارتباط، بیان خود و یا فاصله گرفتن از دنیای بیرونی استفاده می‌شود.
پزشکان طی مشاهده و بررسی افرادی که دچار مشکلات و بیماری‌های روان بودند، متوجه شدند که این افراد هم اغلب احساسات، منظور و تجربه‌های خود را در غالب نقاشی و دیگر فرم‌های هنری بیان می‌کنند.
این مشاهدات باعث شد افراد زیادی درباره‌ی استفاده از هنر برای درمان بیماری‌ها تحقیق و مطالعه انجام دهند.
از آن زمان، هنر به بخش مهمی از حوزه درمانی تبدیل شده است و در برخی از تکنیک‌های ارزیابی و درمان استفاده می‌شود.
آرت تراپی راهی است که به افراد کمک میکند احساسات خود را کند و کاو، تفسیر و بیان کنند.
همچنین به افراد کمک میکند احساسات خود را بهتر و عمیق تر درک کنند، مشکلات و احساساتی را که باعث ایجاد احساسات منفی شده‌اند را شناسایی و از هنر برای حل کردن آن‌ها استفاده کنند.
پس از بررسی‌های متعدد، آرت تراپی در سال‌های 1940 به عنوان یک روش رسمی برای درمان شناخته شد.
لیستی از تکنیک هایی که برای آرت تراپی استفاده میشوند:
1. کلاژ
2. رنگ آمیزی
3. نقاشی خطی
4. خط خطی کردن
5. نقاشی با انگشت ها
6. نقاشی روی بوم
7. عکاسی
8. مجسمه سازی
9. سفالگری
تراپیست‌ها با راهنمایی مراجعان برای انتخاب تکنیک مناسب، طرح پرسش‌های متناسب و تحلیل اثر، مراجعان را در این مسیر همراهی می‌کنند.
تعداد افرادی که اضطراب، افسردگی، تروما، مشکلات اعتماد به نفس و موارد مشابه را با کمک آرت تراپی پشت سر گذاشته‌اند، هر روز افزایش پیدا میکند.
طبق تحقیقی که سال 2016 در مجله Journal of the American Art Therapy Association منتشر شد، انجام فعالیت خلاقانه، حتی کم تر از یک ساعت، به کاهش اضطراب کمک میکند و روی روان آثار مثبتی می‌گذارد.
البته آرت تراپی نباید با خلق اثر هنری اشتباه گرفته شود.
هدف اصلی آرت تراپی، درک و بیان احساسات و تخلیه‌ی احساسات آزاردهنده است.
اما، مانند هر روش درمانی دیگری، ممکن است برای تمام افراد مناسب نباشد.
بی شک هنر زمانی که آزادانه و برای بیان احساسات درونی خلق شود، راهیست برای آشنایی انسان با منِ درونش.
