قرمز: رنگ عشق و جنگ. این نمایشگر همه چیزهای دراماتیک و پرشور در طول قرن ها بوده است، از عاشقانه های مشهور گرفته تا پرچم های انقلاب. اما رنگ قرمز چیست که توجه ما را به خود جلب می کند و رنگ قرمز دلالت های جسورانه خود را مدیون چه چیزی است؟
به ما بپیوندید تا بسیاری از جنبه های چشمگیر رنگ قرمز را در طول قرن ها بررسی کنیم.
شروع های جسورانه
تأثیر رنگ قرمز را می توان در تأثیر اولیه آن در سراسر جهان و همچنین نحوه درک فوری رنگ توسط انسان درک کرد. هزاران سال است که برای تزئین استفاده می شده است و اولین رنگی است که بشر بعد از سیاه و سفید می بیند. همچنین اعتقاد بر این است که این اولین اصطلاح رنگی اساسی است که در بیشتر زبان ها پس از این دو تعریف شده است، همانطور که در نظریه برلین-کی که در دهه 1960 توسعه یافت گسترش یافت. رنگدانه‌های اخرایی قرمز در دوران ماقبل تاریخ برای تزئین غارها استفاده می‌شد که در نشانه‌های باستانی گونه‌ای از شیر منقرض شده، تیلاکولئو، در سایت هنر صخره‌ای Djulirri در قلمرو شمالی استرالیا قابل توجه است. و به طور مکرر در روش‌های آیینی، از علامت‌گذاری روی سنگ‌های قبر گرفته تا نقاشی روی پوست متوفی استفاده می‌شد – نمونه‌های یافت شده به دوران پارینه سنگی فوقانی برمی‌گردد که بین 50000 تا 12000 سال پیش تخمین زده می‌شود.
آزتک ها و مایاها در سال 2000 قبل از میلاد، رنگ قرمز را از یک سوسک کوچینی کشف کردند. این رنگ قرمز را به اولین رنگی تبدیل کرد که برای رنگرزی استفاده شد و در همه چیز از نقاشی های دیواری گرفته تا منسوجات و پرها استفاده می شد. تأثیر سوسک کوچک کوشین بسیار زیاد بود. زمانی که اسپانیایی ها بعداً این رنگ را به اروپا معرفی کردند، منجر به استفاده گسترده از پارچه قرمز شد. رنگ زرشکی بسیار اشباع و غنی بسیار ارزشمند بود، زیرا درخشش بیشتری نسبت به انواع موجود در اروپا در آن زمان داشت – مانند خون سنت جان، که ده برابر کمتر از رنگ تولید شده توسط کوشینال قوی بود. رنگ‌ها عمدتاً در رنگ‌های زرد، سبز و آبی موجود بودند – حتی بنفش، اما قرمز واقعی به سختی به دست می‌آمد. رنگرزها اغلب از چوب برزیل، لاک و گلسنگ استفاده می کردند، اما کیفیت آن در مقایسه با آن ضعیف بود. رنگ مایل به قهوه ای یا نارنجی تولید شد و به سرعت محو شد. در دهه 1570، کوشین به یکی از سودآورترین تجارت ها در اروپا تبدیل شد. رنگی را که ما به عنوان قرمز کارمین می شناسیم، تولید کرد که تقریباً توسط تمام نقاشان بزرگ قرن 15 و 16، از رامبراند تا ورمیر، ون دایک تا روبنس با رنگ روغن روی بوم استفاده می شد. محبوبیت آن پس از آن در دوره های بعدی با هنرمندانی مانند گینزبورو و ترنر ادامه یافت. اغلب، کارمین را بر روی سایر رنگ‌های قرمز رنگ می‌کردند تا به نقاشی‌های رنگ روغن لعاب زرشکی عمیقی بدهد، اما در مقابل نور خورشید نیز تمایل به محو شدن داشت.
قرمز مثل خون
در ایمان مسیحی، قرمز معمولاً توسط اعضای روحانیون برای نشان دادن خون مسیح استفاده می شود، اما به طور متناقضی برای نشان دادن همه چیزهای نامقدس در بسیاری از تصاویر شیطان و شعله های سوزان جهنم استفاده می شود. قرمز همچنین از دیرباز رنگی است که به نبرد، رهبری و جنگ داده شده است، زیرا با خون و خشم همراه است. مریخ، خدای تندخو جنگ در اساطیر رومی با رنگ قرمز به تصویر کشیده شد. و در صحنه‌های واقعی نبرد، جنگجویان، سامورایی‌ها و سربازان در سرتاسر جهان اغلب یونیفورم‌های قرمز می‌پوشیدند، مانند گلادیاتورهای رومی که تونیک‌ها و شنل‌ها به تن می‌کردند. دور از خط مقدم، از پارچه‌های قرمز برای خشم جانوران در مسابقات گاوبازی استفاده می‌شد، و اعتقاد بر این است که عبارت «دیدن قرمز» از این ورزش تکامل یافته است، که اکنون برای نشان دادن خشم و خشم کور در احساسات انسانی به کار می‌رود.
Utagawa Yoshitora, Public domain, via Wikimedia Commons